Roepingstijd
Heel veel biografische zoektochten zijn gericht op het oriënteren of heroriënteren van iemands loopbaan.
Voor jonge twintigers is de aanleiding dat ze geen duidelijkheid hebben over wat hen echt boeit, Ze hebben al een jaar, of een paar jaar, iets gestudeerd, maar het is tegengevallen. We beginnen dan te zoeken – in hun kinder-, tiener- en adolescentiejaren – naar wat of wie eruit sprong als iets dat hen boeide of intrigeerde. Met andere woorden: we gaan terugkijken naar toekomstsignalen die er wel waren, maar die niet opgevangen zijn, of door ouders of schoolbegeleiding niet au sérieux genomen.
‘Ik verveelde me stierlijk op school, maar in het voorlaatste jaar kregen we een nieuwe leerkracht voor aardrijkskunde. Wow, die man deed crazy dingen met ons. Hij kreeg het van de directie gedaan dat we de poort uit mochten, met busuitstappen om landschappen te leren onderscheiden in het echt in plaats van in theorie. Hij heeft onze hele klas een steenkoolmijn laten bezoeken! We kropen door die nauwe ondergrondse schachten met helmen met lampen en kwamen met gezichten vol roet te voorschijn. Het was nogal scary.’ Deze herinnering is zo onvergetelijk dat de jonge vrouw er niet over uitgepraat raakt.
Ik vroeg haar, ‘Als je er nu op terugkijkt, wat heeft je daar het meest geraakt?’ ‘Hoe hard de levens van die arbeiders zijn,’ zei ze ineens. ‘Ik ben mensen die zo een beroep hebben anders gaan bekijken. Stel je voor dat je als kind de mijnen wordt ingestuurd.’ Ons gesprek zette zich verder over dit thema. Ze werd er zich van bewust dat in de mijnindustrie wereldwijd nog altijd veel gevaren en uitbuiting bestaan. ‘Daar wil ik wel wat aan gaan doen,’ was haar ontdekking. Haar zoektocht speelde zich af in de beginperiode van mijn coaching. Ze besloot toen zich te kwalificeren in de industriële psychologie. Nu werkt ze als human resources manager met personeel in de mijnindustrie.
Toekomstsignalen…De ene leerkracht die anders-was-dan-de-andere, laatavond documentaires die veel interessanter waren dan de uren op school, het bezoek aan een wildreservaat… voorbeelden van toekomstsporen die wel uitgezet waren, maar pas later onderkend. Een sterk voorbeeld blijft de jonge twintiger die enkele jaren op dool was, niet echt tot studies kon besluiten en hier en daar een job deed om wat te verdienen. Tot ze op een goede dag een studiebrochure over development studies in handen kreeg. De herkenning dat ze ineens vond wat ze gezocht had was zo intens dat ze het als een fysieke schok beleefde.
De retrospectieve zoektocht om die vroege toekomstsignalen op te sporen, is ook heel revelerend voor midlifers die hun werksituatie als uitgediend ervaren.
In Port Elizabeth vond ik een vriendin met interesse in de wetenschappelijke kanten van onze respectieve beroepen. Zij heeft in de regionale state hospitals de apotheken op poten gezet en er als eerste vrouw in de sector een leidinggevende functie vervuld. We keken eens terug op wat in ons verleden het zaadje van onze roeping had geplant. Het bleek dat we als schoolmeisjes absoluut geïnspireerd waren na het ontdekken van een bibliotheek boek over de wetenschappelijke baanbreekster Marie Curie.
Er zijn nog andersoortige toekomstsignalen die als lokroep naar toekomstmogelijkheden opduiken! Daarover gaat blog 11: Verrassingstijd