Iedereen kent het verschil tussen chronometrische tijd – meetbaar, objectief en accuraat – en tijd die we emotioneel beleven. Minuten die kruipen als je op iets of iemand wacht, je verveelt of een langdradige saaie cursus moet uitzitten… maar uren die voorbij vliegen omdat je helemaal opgaat in iets en de tijd vergeet! Het onderkennen welke activiteiten ons zo boeien dat we niet op het horloge kijken is in het biografiewerk een uitstekende wegwijzer om meer te kiezen voor wat echt bij ons past. 

Naast het woord chronos voor de onbetwistbare rationele tijd, dateert uit de Griekse oudheid ook het woord kairos. Kairos verwijst naar de dimensie van goddelijke tijd. Divine timing zeggen we wel eens als we een gunstige samenloop van omstandigheden meemaken, 

Maar ‘mysterie tijd’ is nog veel meer. Op oude Romeinse munten vinden we Ianus, god-van-de-tijd, afgebeeld met twee gezichten: een profiel gericht op het verleden en het andere gericht naar de toekomst. Een treffend beeld om vast te stellen dat tijd tweerichtingsverkeer is. Dat toekomst ook al actief was in het verleden en paraat is in het ‘nu’. 

We zijn echter gewoon om tijd als lineair te zien. We stellen ons tijd voor als éénrichtingsverkeer: tijd komt aan vanuit het verleden, arriveert in het heden en zal dan naar de toekomst toe bewegen.
In de coaching fase van biografische review – terugblikken op het verleden en een levensoverzicht in kaart brengen – zien de meeste cliënten zichzelf in het heden als een product van hun verleden. ‘Zo ben ik nu eenmaal, ik kan er ook niet aan doen. Kijk maar: mijn ouders, mijn school, mijn buurt…’ Daar hangt dan iets fatalistisch, predeterminerends aan vast. Iets wat verandering van te voren af al tegenwerkt of onmogelijk maakt.

In het biografisch coachen maken we een mindshift zodra we ons verleden onderzoeken op gebeurtenissen of ontmoetingen die niet uit het patroon van ons verleden stammen. Die juist die blueprint verbreken en ons typeren als unieke persoon.  Iemand die meer is dan de optelsom van de invloeden uit het verleden.  Iemand die zich door deze ontdekkingen verrast en aangetrokken voelt. Iemand die verrassingen herkent als wegwijzers naar het eigen toekomstpotentieel. Toekomstsignalen herkennen kan zo diep aanspreken dat iemand zich geroepen weet om iets te ondernemen wat – voortgaand op het verleden –helemaal niet voorspelbaar was.

Een heel bijzonder voorbeeld in de volgende blog Cupidotijd!