Welk talent?

What Talent?
It’s puzzling, but the more people I get to know through coaching, the more I encounter this phenomenon: we don’t recognize our own talents. The most valuable piece of the self-knowledge puzzle is missing—a regrettable blind spot!
In my previous blog ‘Who am I?’ I described how our blind spots benefit from additional mirrors. But on what aspect of self-knowledge is it more urgent to assist the searching client than in recognizing their own talent?
I’ve learned to avoid bluntly asking the question—like in job interviews—”So, tell me: what is your talent?”
On the coaching journey, such an abrupt approach mainly leads to frustration and often negativity. The reply is usually something like, “What talent? I don’t have any talent!” Unfortunately, many people genuinely believe they possess no talent at all.
Someone with a lot of interview experience, who is prepared for the question, might have a rehearsed answer ready: “Oh! I’m good with people,” or “I’m strong in accounting,” or “I have great stamina,” or “I’m musical.”
But these responses are often vague indications. We only start to gain insight into how that talent manifests when I invite the client to provide concrete examples. This yields specific details about how and under what circumstances someone’s talents become apparent. It’s always an exciting and revealing discovery when the person begins to showcase their talents.
At that point, “talent” is no longer an abstract word but rather a personal way of acting or approaching something that suits the individual—a quality that makes them feel truly in their “element.”
Along with the positive emotions these discoveries evoke, there’s often a sense of wonder: “Oh wow, so I do have a talent!”
Paradoxically, many people then add, “But something that comes easily to me—I didn’t think that could be a talent?”
How mysterious is this human detour when we aren’t guided to recognize our own talents!
The theme of “talent” will resurface in future blogs. Conscious knowledge of one’s own talent is worth its weight in gold. I say this with my hand on my heart because I’ve experienced it myself. In my late 30s, amidst a career shift, I received talent feedback for the first time. It was a revelation and a perfectly timed confidence booster!
Thanks to that experience, helping clients search for the answer to “What is my talent?” has become my top priority.
The next blog delves deeper into The Mystery of Time.
Het is raadselachtig, maar hoe meer mensen ik leer kennen tijdens ons coachen, des te meer stoot ik op dit verschijnsel: we kennen ons eigen talent niet. Het waardevolste puzzelstuk in de zelfkennis ontbreekt. Een spijtige blinde vlek!
In de vorige blog beschreef ik dat onze blinde vlek gebaat is bij extra spiegels. Op welk aspect van zelfkennis is het meer dringend om de zoekende cliënt bij te staan dan in het onderkennen van eigen talent?! Ik heb geleerd te vermijden om de botte vraag te stellen – zoals in werkinterviews wel gebeurt – ‘En zeg nu eens: wat is uw talent?’
In de coaching reis levert zo een abrupte aanpak vooral frustratie op en dikwijls ook negativiteit… Dan komt de repliek: ‘Welk talent? Ik heb geen talent!’ Jammer genoeg denken vele mensen in het geheel geen talent te bezitten.
Iemand met veel interviewervaring, die op de vraag is voorbereid, heeft meestal wel een ingeblikte definitie paraat. ‘Oh! ik ben goed met mensen’ of ‘ik ben sterk met boekhouding’ of ‘ik heb een goed uithoudingsvermogen’ of ‘ik ben muzikaal’.
Die antwoorden zijn dan vage aanduidingen. We krijgen maar eerst inzicht in hoe dat talent tot uiting komt als ik de cliënt uitnodig om concrete voorbeelden op te halen. Dat levert specifieke details op van op welke manier en in welke omstandigheden iemands getalenteerdheid zich openbaart. Het zijn telkens spannende en revelerende ontdekkingen als de man of vrouw zijn of haar getalenteerd zijn begint te profileren.
‘Talent’ is nu geen abstract woord meer, maar een eigen manier van optreden of om iets aan te pakken dat bij iemand past – die de persoon het gevoel geeft in het eigen ‘element’ te zijn.
Bij de positieve emoties die deze ontdekkingen ontlokken, is er ook een verwondering… ‘He ja, ik heb dus toch een talent…’
Paradoxaal, maar dikwijls voegt iemand eraan toe: ‘Iets dat me goed afgaat, ik dacht dat dat toch geen talent kon zijn?’ Hoe mysterieus is dat menselijke dwaalspoor, als we niet geholpen worden om ons talent te onderkennen!
Het thema ‘talent’ zal nog opduiken in volgende blogs. Bewuste kennis over het eigen talent is goud waard. Dat stel ik hier met de hand op het hart, omdat ik het zelf ook ondervond. In mijn laat 30s, te midden van een koerswending in mijn loopbaan, kreeg ik voor het eerst mijn talent-feedback. Dat was een revelatie en wel-getimede confidence builder! Dankzij die ervaring, is meezoeken naar het antwoord op de vraag ‘wat is mijn talent’ mijn eerste doel voor elke client.
De volgende blog verdiept zich in Het Mysterie van de tijd.