De vorige blogs, 1 tot en met 5, geven aan dat mijn manier van coachen berust op ingrijpende gesprekken. Biografische gesprekken zijn niet oppervlakkig. Ze zijn gericht op het begeleiden van iemand die iets wil ontdekken over zichzelf. Een ontbrekend stukje zelfkennis maakt dat hij of zij vasthaakt. De persoon bevindt zich in een situatie die erom vraagt dat hij meer inzicht krijgt in de grote vraag ‘Wie ben ik?’

Eigen aan ons  individuele menszijn, is dat we allemaal wel een ‘blinde vlek’ hebben. Letterlijk genomen: denk maar aan het gewriemel in een pashokje, als we proberen te zien of de jeans of het jurkje dat we willen kopen wel echt strak zit achteraan en ons flatteert!  We draaien en keren, om met behulp van de zijspiegels een vollediger beeld te krijgen. Figuurlijk genomen, fungeren de biografische coaching ontmoetingen als zijspiegels, die het blikveld op onszelf vergroten. 

Het aandachtig gesprek – met alle facetten van luisteren, waarnemen, vragen stellen, emoties afwegen, feedback geven, samenwerken aan creatieve scenario’s – overstijgt de ‘handicap’ van de blinde vlek. 

Een ontbrekend inzicht in onszelf ontdekken dankzij een andere persoon is een levend bewijs dat we als unieke individuen ook sociaal op anderen aangewezen zijn. 

Ubuntu, een woord daterend uit de oudheid van Afrika, vertolkt het ideaal dat onze menselijkheid niet louter ingebed is in onze individualiteit maar evenzeer in het ‘anders’- zijn van medemensen.  Ubuntu staat voor I am because you are.

Onze zelfkennis ‘Wie ben ik?’ is geen statisch informatiepakket. Elke ontmoeting brengt beweging in hoe we onszelf kennen en ervaren. En nieuwe uitdagingen die op onze weg komen  doen een appѐl op iets nieuws dat we in onszelf moeten aanboren! 

Biografische coaching gesprekken spitsen bewust toe op een dynamiek die de zelfkennis van de zoekende persoon verrijkt. En voor de coach die met oprechte interesse begeleidt is elke biografie een nieuwe bron van inzicht.

Welk talent? Behandelt deze blinde vlek.